پارک ساعی

دهه 1330 منطقه عباس‌آباد با 300 هزار متر از میدان ونک تا خیابان شهید بهشتی فعلی به صورت تپه ماهور و در اختیار وزارت کشاورزی بود. در آن سالها بخشی از این زمین‌ها توسط سازمان‌های دیگر به تملک گرفته شد و 100 هزار متر آن باقی ماند. وسعت بوستان ساعی ۱۲۰٬۰۸۲ متر مربع و دارای شش ورودی است. در سال ۱۳۲۹ و به تلاش مهندس کریم ساعی، بوستان ساعی به شکل جنگلی بنیان گذاشته شد. پیش‌تر در سال ۱۳۲۴ زمین این بوستان درخت‌کاری گردیده و در اختیار وزارت کشاورزی وقت قرار گرفته بود. پس از توسعه شهر تهران در سال ۱۳۳۴ این پارک به شهرداری تهران واگذار گردید و پس از آن سازمان پارک‌ها با تجهیز این پارک آن را عمومی کرد. در سال 1336 وزارت کشاورزی این زمین را به شهرداری واگذار کرد. ساعی، ارزان‌ترین پارک تهران نیز بود. چون از نظر مشاور، هزینه زیادی برای احداث آن پرداخته نشد. زنده یاد مهندس ساعی کسی بود که در ایجاد فضای سبز بسیار کوشا و از اساتید

دانشکده کشاورزی کرج بود. مرحوم ساعی درخت‌های چنار و عرعر را که نیاز به آبیاری کمی دارد، در این زمین‌های پارک ساعی کاشت. مانند باغ‌های سنتی ایرانی، در ورودی شمالی پارک ساعی منبع بزرگی قرار داده شده که 25 متر اختلاف سطح به تمام پارک تسلط دارد. با استفاده از این منبع آب بدون موتور به همه نقاط منتقل می شود. در طراحی پارک ساعی از باغ‌های ژاپنی هم استفاده شده، بخش کنار برکه این پارک به صورت باغ‌های ژاپنی طراحی شده؛ ولی در طراحی کلی پارک سعی شده از الگوی باغ‌های ایرانی استفاده شود. بیشتر حرکت‌های موجود در این پارک، اسلیمی است تا یک نوع اختلاف سطح بوجود بیاید تا پله‌ای بکار گرفته نشود چون برای کودکان و افراد مسن سخت است. در پی توسعه و تجهیز بوستان، بناهایی مانند جوی، برکه، آبشار و زمین بازی درست شده‌اند و قسمتی از پارک نیز به باغ ژاپنی معروف است که پرندگان آبزی هم در آن قسمت نگه‌داری می‌شوند. در قسمت حیات‌وحش پارک، حیوانات دیگری نیز نگه‌داری می‌شوند که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به خرگوش، قوچ، غاز، قو، مرغابی، سنجاب، طوطی وحشی و طاووس اشاره نمود. پوشش گیاهی پارک نیز بسیار متنوع است و از میان آن‌ها می‌توان به چنار، کاج تهران، سرو شیرازی، سرو نقره‌ای، سرو بادبزنی، سرو تبری،برگ‌بو، افرا، نارون، سدروس، ماگنولیا، یاس وحشی، ژنیگو، زالزالک، گردو و سیب اشاره کرد.